گفتار و تکلم چنان به شکل بدیهی با زندگی ما درآمیخته است که تا وقتی موردی از عدم سلامت در آن پیش نیاید، به اهمیت آن پی نمی بریم.
کودکان مشخصاً بین ? تا ?? ماهگی باید اولین کلمات خود را بگویند. اما نشانه های زیر را می توان از علائم خطر دانست:
- اگر کودک تا حدود ??-?? ماهگی هنوز قان و قون نکرده است.
- اگر کودک در ?? ماهگی، هنوز ارتباط هدفمند با محیط برقرار نکرده است. مثلاً چیزهایی را که می خواهد با صداسازی یا با ژست نشان نمی دهد. یا چیزهایی را که برایش جالب هستند، با جلب توجه شما، نشان نمی دهد و اگر چیزی را نمی خواهد با پس زدن یا اعتراض کلامی، اعلام نمی کند.
- اگر کودک وارد بازی ها و تعاملات اجتماعی مانند بازی دالی موشه، قایم باشک یا علامت بای بای نمی شود.
- و نهایتاً اینکه اگر به نظر می رسد که کودک هنوز معنی حداقل چند کلمه ساده مثل "شیر "، "توپ" یا "به به" را نمی فهمد.
-ارزیابی هایی که در این صورت باید انجام شود:
?- ارزیابی شنوایی کودک توسط شنوایی شناس
?- اگر مشکل شنوایی نباشد: پرسش از شیوه هایی از برقراری ارتباط و خزانه واژگان درکی و بیانی کودک به شکل گزارش والدین. این کار را یک گفتار درمانگر(آسیب شناس گفتار و زبان) انجام میدهد.
?- اگر به مشکل زبان شک کردیم: ارزیابی دقیق زبان از سوی درمانگر
حداکثر تا سن ? سالگی باید معلوم شود آیا کودک مشکل دارد یا نه. به محض تشخیص مشکل، برنامه مداخله زودهنگام باید برای رشد کودک شروع شود.