سلسله مباحث اخلاقی
آفات زبان
زبان نعمتی است که انسان از آن برای رساندن مقاصد خود به دیگران استفاده می کند.زبان پرده دار روح وسیع و باطن محدود انسان است و هیچ گونه محدودیتی در قلمرو آن نیست. نه در جانب خیر برای آن مرزی وجود دارد و نه در طرف شر.حتی در بالاترین مرحله ی کفر و ایمان از طریق گواهی دادن زبان صورت می پذیرد.امام باقر علیه السلام می فرماید :«ان هذا اللسان مفتاح کل خیر و شر»(1) زبان کلید هر خوبی و بدی است. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) می فرمایند: الایمان معرفة بالقلب و اقرار باللسان و عمل بالارکان (2) ایمان ,شناخت پیدا کردن با قلب و اقرار با زبان و عمل با جوارح است. زبان, مظهر شخصیت و به تعبیر امیر مومنان علی (علیه السلام) معیار سنجش انسان است.(3) بنابراین, کنترل زبان کاری مهم و لازم است.انسان باید نخست حق و باطل را بشناسد تا زبان را در راه حق به کار گیرد. در این کار مهم اولین گام, شناخت آفت ها و آسیب هایی است که گوهر ارزشمند زبان و سخن را به تباهی می کشد.در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم.