فرزندغزه
کودکم بخواب که خوش خوابیده ای.
تو را د رآغوش می گیرم و برایت لالایی می خوانم.برایت می گویم از آنچه بر سرزمینمان گذشته است.از مقاومت جانانه خرد و کلان و پیر و جوانمان.از کودکان بی پدر ،مادران بی شوهر و از خانه های بدون سقف.از سرمای استخوان سوز زمستان و از سوز بی مهری و بی غیرتی هم کیشان و هم زبانانمان.از سنگهایی که در دستانمان گلوله شد و بر پیشانی ظلم نشست.
بخواب دلبندم. بخواب تا برایت بگویم از قطعه قطعه شدن خواهران و برادرانت ، از نا پایداری ظلم و سرنگونی ظالم.از پیروزی سنگ بر سلاح و از پیروزی خون بر شمشیر.
نازنینم ، اگر چه جسم بی جان و سردت را در آغوش میفشرم و اندکی بعد تو را چون نهالی بر زیر خاک خواهم نشاند ، ولی یقین دارم که از خون تو و از بند بند وجود نازنینت جوانه های امید بر خاک پر خون وطنم خواهد رویید.
در عجبم در زمانه ای که لنگه کفشهای بوسه زده بر فرق ظالمان غوغا و همهمه ای جانانه بر پا می کند ، چگونه است که خون کودکان ، زنان و مردان بی گناه مسلمان تلنگری برای نا مردان نمی گردد!
چشمان باز مانده به راهت را که نشانه چشم به راهی همراهی مسلمانان جهان است ،لبخند مانده بر لبانت را که نشانه خنده به افکار سیاه و شیطانی آل اسراییل است و دستان مشت شده ات را که نشانه خروش همیشگی مردم سرزمینمان است غرق در بوسه می کنم و دستانم که آغشته به خون پاکت گشته به سوی آسمان می گیرم و می گویم "بای ذنب قتلت "و چون مولاو مقتدایم حسین (ع) از خداوند می خواهم این قربانی را هرچند کودک و هر چند کوچک ،در راه خود از من بپذیرد.
فرزندم بخواب و بدان که نبردی که با شروع ماه عزای سالار شهیدان آغاز گردیده به اذن خدا در روز دهمین خود و با تقارن تاسوعا و عاشورای حسینی طبل رسوایی آل اسراییل خواهد بود.
بخواب کودکم. بخواب تا برایت بخوانم که:
این خاک از آن ماست ،حتی اگر ویرانه هایش مانده باشد
این خاک از آن ماست،حتی اگر خاکستری از خانه هایش مانده باشد
این خاک از آن ماست.....
