به مناسبت روز مامان خرم و خوشحال گفتم چونکه شد روز مامان شمّـــــه ای گــویم من از مهـــر دل افروز مامان مهربانتر از خــــدا هرگز نبـــــاشد بهــر مـــــا بعـد از او نَبوَد کسی چون شخص دلسوز مامان از کـمـالات و فـضــائـل هر کــه دارد بیگـــمان بــــوده در دوران خـــردی دانــش آمـــوز مــامـان در محبّت سست گردد هر کسی با دوستان هـیـچـگه سـسـتی نشـد در کـار مـرمـوز مامـان روز شادی روز غــم در حـق فرزنـدان خـویــش بــا مُــحــبـّت طـی شـود دیــروز و امـروز مـامـان جــز بـه پـیـروزی نـشـد خـتـم ای بـرادر کار او در جـهـــان بسیـــار بــادا روز پــــیــروز مــامـــان قــــدر مــــادر را بـــدان او را مـیـازار ای رفـیـق هـــان بــتـــرس از گـریـه و از آه جـانـسوز مامان «سـیّــدا» بر مــادر نـیــکـو دعـا بـایـــد نــمــود تـــا کــه گـــردد روزهــا هــر روز نــــوروز مـــامان