چکیده:
هدف مقاله حاضرمروری بر نوروپسیکولوژی اختلالات اکتسابی خواندن و نوشتن از چشم انداز شفافیت خط در چارچوب انگاره دومسیری است. منظور از شفافیت خط در یک نظام نوشتاری الفبایی میزان سهولت پیش‌بینی تلفظ از خط است. نظام‌های نوشتاری که بازنمایی میان خط و تلفظ آنها بسیار قابل پیش‌بینی است شفاف محسوب می‌شوند (برای مثال، ترکی، ایتالیایی، اسپانیایی) درحالی‌که بازنمایی غیرقابل پیش‌بینی میان خط و تلفظ منجر به نظام‌های نوشتاری تیره می‌شود (برای مثال، انگلیسی، فرانسه، عربی). گذشته از این، در بعضی از خط‌ها (مانند فارسی) واژه‌های شفاف و تیره در آن واحد در خط وجود دارند. تأثیر شفافیت خط بر پردازش زبانی طبیعی و مختل منجر به ایجاد حداقل دو دیدگاه متضاد شده است: فرضیه عمق خط، فرضیه جهانی. نهایتاً، هدف این مقاله این است که نشان دهد چگونه آسیب عصب‌شناختی به منطقه زبانی مغز- بدون توجه به شفافیت خط- با نارساخوانی و نارسانویسی اکتسابی در ارتباط است. این بدان معنا است که آسیب عصب‌شناختی به مغز منجر به اختلالاتی می‌شود که ماهیت جهانی دارند، امّا بسته به ویژگی‌های خاص هر زبان ممکن است به شیوهایی متفاوت ظاهر شوند. شواهد برگرفته از خط شفاف ترکی برای استدلال در حمایت از فرضیه جهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
Ilhan Raman / Middlesex University, UK*
Abstract :
The aim of the current paper is to provide a review of the neuropsychology of acquired reading and writing impairments from an orthographic transparency perspective within the dual-route framework. Orthographic transparency refers to the ease with which one can directly predict phonology (sound) from orthography (print) in a given alphabetic writing system. Writing systems with highly predictable mappings between print and sound are said to be transparent (e.g. Turkish, Italian, Spanish) whilst unpredictable mappings between print and sound lead to opaque writing systems (e.g. English, French, Arabic). In addition, in some orthographies (such as Persian) transparent and opaque words coexist in print. The impact of orthographic transparency on normal (and impaired) language processing has led to the development of at least two opposing views, namely, the orthographic depth hypothesis and the universal hypothesis. Ultimately, the ive here is to demonstrate how neurological damage to the language area in the brain is linked to acquired dyslexia and dysgraphia irrespective of orthographic transparency. That is, neurological damage to the brain yields impairments that are universal in nature but perhaps manifested in a different way depending on the specific characteristics of the language. Evidence from atypically transparent Turkish orthography will be utilised to argue in favour of the universal hypothesis.
Key words: Acquired dyslexia and dysgraphia, cognitive neuropsychology, orthographic transparency, Turkish orthography, universal hypothesis
