گامی فراتر از عشق
هنگامی که انسان هم دم خویش را یافت, مصداق های عشق واقعی را درون او احساس کرد و به انتخاب صحیح خود که با معیارهای عقلانی منطبق گردیده, دست پیدا کرد, گامی فراتر می نهد و با استعانت از سنت و عُرف, حسن انتخاب خویش را جشن می گیرد و از این زمان به بعد واژه (لباس) در آیه: (هُنَّ لباس لکم وانتم لباس لهنَّ;11 (زنان) لباس هستند برای شما (مردان) و شما (مردان) لباس هستید برای آن ها (زنان)), در جای جای زندگی اش تبلور می یابد.
ییکی از نویسندگان12 با توجه به معنای لباس, درس های آموزنده ای از آن درباره ازدواج ارائه کرده که به اختصار به آن ها اشاره می کنیم.
1. گزینش لباس اختیاری است; نظر طرفین در انتخاب یک دیگر مهم است.
2. تناسب لباس (اندازه, مدل, رنگ, نوع) در نظر گرفته شود; پرهیز از عشق های مجازی یا مبادله ای.
3. انسان عاقل, به طور طبیعی, به لباس احتیاج دارد; دختر و پسر عاقل به ازدواج نیاز دارند.
4. لباس, عیب پوشی می کند; دختر و پسر پس از ازدواج, زیبایی ظاهر خود را به هم نشان دهند و عیب ها را بپوشانند.
5. لباس, آرامش خاطر می آورد; زن و مرد در کنار هم به آرامش می رسند.
6. لباس باید مفید باشد (گرچه ارزان); زن و مرد باید در کار هم کوشش کنند, هرچند بهای مادی ناچیزی در این میان باشد.
7. لباس کهنه و دست دوم عیب نیست; چه عیبی دارد زنان بیوه و یا مطلقه (که عدّه آن ها سپری گشته) مجدداً شوهر کنند و مردان نیز نباید برای خود در ازدواج با زن بیوه و یا مطلقه (با شرط مذکور) مانع احساس کنند.
8. لباس آلوده, عیب است; دختر و پسر نباید آلوده به فحشا و اعتیاد باشند.
9. لباس, تغییرپذیر است; زن و مردی که ابتدا تفاهم اخلاقی چندانی ندارند ناامید نباشند, هرکدام می تواند دیگری را در جهت مثبت تغییر دهد.
10. محرم ترین چیز برای انسان, لباس او است; زن و مرد باید هم راز و محرم یک دیگر باشند.
11. نگه داری لباس از پلید ها; زن و مرد در مجالس پلید شرکت نکنند و هر کدام مواظب دیگری باشد که به گناه آلوده نشود.
12. لباس آلوده, بدن را نیز آلوده می کند و برعکس; بدن آلوده نیز لباس را آلوده می کند; زن و مرد توجه داشته باشند که بی ایمانی هر کدام به دیگری سرایت نکند.
13. لباس, ملازم و همراه انسان است; از تولد تا مرگ و از مرگ تا حشر, انسان با لباس سر و کار دارد; زن و مرد همیشه به هم نیاز دارند.
14. ابتدایی ترین زینت انسان, لباس او است; زن و مرد اصولی ترین موضوع در برنامه ریزی های یک دیگر هستند; به عبارت دیگر وجود زن و مرد هست که به برنامه روح می بخشد.
15. لباس شهرت پوشیدن, خلاف عرف و شرع است; مشهور شدن به واسطه فامیل شدن با فلان ثروت مند شهر, خوش بختی نمی آورد.13
16. لباس زن و مرد جدا است; کار زن در خانه است و کار مرد در بیرون از خانه.
17. لباسِ دست و پاگیر, ایجاد مزاحمت می کند; توقعات بی جای آن در تجملات و متقابلاً بد اخلاقی و خشونت مرد در خانه, مزاحم خوش بختی است.
18. لباس باید با کار و زمان تناسب داشته باشد; همسری که انسان انتخاب می کند, باید موقع شناس و وظیفه شناس باشد.
19. لباس باید خوش رنگ, جذاب و روشن باشد; جمال زن و مرد تا حدودی باید برای هم قابل قبول باشد.
20. هرکس با لباس خود معرفی می شود; زن و مرد را به یک دیگر می شناسند; کار هر کدام در نظر عرف, نمود شخصیت دیگری است.
درخشنده مثل خورشید
تو درخشنده تر از خورشیدی
تو بهاری, از تو می گیرد وام
هر بهار این همه زیبایی را
من تو را با خود تا خانه خود خواهم بُرد
که در آن شوکت پیراستگی چه صفایی دارد
آری از سادگی اش, چون تراویدن نور مهتاب
مهر از آن می بارد
زندگی رؤیا نیست, زندگی زیباییست
می توان بر درختی تهی از بار, زدن پیوندی
می توان در دل این مزرعه خشک و تهی بذری ریخت
می توان از میان, فاصله ها را برداشت
دل من با دل تو, هر دو بیزار از این فاصله هاست
قصه شیرینی است, صد هزاران شکر! صد هزاران شکر!
