1) من نه سرطان شناس هستم و نه طبیب، جامعه شناسی هستم که امیدوارم بعضی نکات را برای شما روشن کنم. همان طور که می دانید درباره ابعاد اجتماعی سرطان و بیماران سرطانی در ایران تحقیقات زیادی انجام نشده و در نتیجه دست جامعه شناسان و حتی روانشناسان در این مورد تهی است. بنابراین من سعی می کنم اول مقدمه یی جامعه شناسانه در مورد مرگ و بیماران دم مرگ (محتضران) بیان کنم و بعد به بیماران سرطانی و وضعیت جامعه شناسانه پزشکی در ایران بپردازم. یکی از مهم ترین کسانی که در مورد بیماری و بیماران دم مرگ مطلب نوشته است، جامعه شناس معروفی است به اسم نوربرت الیاس که بیش از 90 سال عمر کرد و کتاب تنهایی محتضران1 را در 84سالگی نوشت. او در این کتاب مردن در عصر جدید را با مردن در عصر قدیم مقایسه می کند.