موانع توسعه فرهنگی در کشور
توسعه، فرایندی همه جانبه و مرتبط با ارزشهای هر جامعه و فراخوان مشارکت همه افراد و گروههایی است که هم بنیانگذار آن بوده و هم از آن منتفع می شوند.
ماههای متمادی است به بحث در مورد فرهنگ عمومی و چالشها و ره آوردهای آن پرداخته ایم و با نخبگان و اندیشمندان در علوم جامعه شناختی و علوم انسانی و روان شناختی، تعاملهای فراوانی داشته ایم تا جایگاه و تأثیر حیاتی فرهنگ عمومی در فرایند پیشرفت و قانون مندی را بشناسیم و به یافته هایی دست یابیم.
داشته های فرهنگی، باورها و ارزشهای درونی جامعه درهم تنیده ایرانی کم نیستند، چنانکه ناداشته های مغفول مانده فراوانی نیز داریم. نیاز به بازنگری، هم اندیشی، نگاهی نو و به دور از یکسویه نگری و مقاومت منفی در برابر تازه های امروز، از بایسته های تغییرات محتوم فرهنگ عمومی است، که فرهنگ جدید را باید به زایشی دوباره رهنمون کند، فرهنگی که در آن نگاه بومی و خاص ایرانی لحاظ شود و نوآوریها و فناوریهای این جهانی را به خدمت باورها و سنتهای کشور درآورد، نه اینکه سنتها و باورهایمان در خدمت فناوری قرار گیرد، که تحقق این حالت ما را از آن سوی بام فرو خواهد افکند.
در جمع بندی دیدگاههای استادان و بزرگان و با استفاده از یافته های دکتر فرامرز رفیع پور، فشرده ای از کنکاشهای ماهها تلاش در حیطه شناخت فرهنگ عمومی را در معرض نقد و بررسی شما عزیزان قرار می دهیم.